Slapende dorpjes

Op een zondag eind augustus vertrok ik voor dag en dauw en bereikte tegen het middaguur, rijdend over de autobaan Hannover-Berlijn , de oude grens met het voormalige Oost-Duitsland. Eerst had ik nog een duidelijk aangegeven afslag naar het 7 km verderop gelegen Königslutter laten liggen ,waar Hahnemann ook heel even gewoond heeft ; namelijk rond 1796, het geboortejaar van de homeopathie, zo geheten, omdat hij toen voor het eerst in een door hem geschreven artikel over het similiaprincipe repte. Aan die oude grens ,gevormd door het IJzeren Gordijn, wordt je bij Marienborg, net achter Helmstedt, nog wel herinnerd als je langs de autobaan een groot bombastisch monument van een krachtig gebalde vuist uit de oude communistische tijd ontwaart en nog enkele oude wachttorens uit de tijd vóór de ‘Wende‘ van 1989. Na die virtuele grensovergang kom je meteen in de deelstaat Sachsen-Anhalt.

Vlak voor Maagdenburg dook ik het binnenland in, en kwam door een aantal slapende dorpjes zonder cafe‘s , maar met veel sobere huizen en meestal in het centrum een groot vervallen Staatsamts-gebouw met vaak kapotte ramen. Een en ander riep bij mij heel makkelijk de sfeer op van de vroegere communistische tijd . Ik vond het een sobere streek, soms op het armoedige af , psorisch zou je kunnen zeggen. Eindeloos glooiende korenvelden, opvallend weinig vee, en talloze windmolens. Langs de openbare wegen zag ik menigmaal dragende fruitbomen . Iedereen kon hier dus nog gratis fruit plukken en eten. Ik had dat eerder in Tsjechie ook gezien, en het bezorgde mij een sympatiek gevoel, maar iemand uit Saksen vertelde me dat het met het communisme niks van doen had.