De reguliere geneeskunde stelt dat de meeste ziektes van buiten af ontstaan.
Echter in de niet-reguliere geneeswijzen, dus ook in de homeopathie , ziet men dat het begin van een ziekte een onzichtbare verstoring binnen het energetisch evenwicht van de mens is. Een energetische verstoring kan door externe factoren uitgelokt worden, zoals een kou, een ongeluk, psychische stress of verkeerd voedsel; maar ook door interne, aangeboren of familiaire factoren. Ook het bewustzijn kan een energetische verstoring en dus ziekte veroorzaken. Als je op een onevenwichtige manier blijft denken of voelen zal het bewustzijn een en ander uitdrukken in ziektesymptomen, subjectief en objectief. De centrale verstoorde energie gaat fysisch gepaard met een pathologische trilling.
Ieder mens heeft een eigen herstelkracht, die dit verstoorde evenwicht probeert te herstellen, juist door ziektesymptomen te ontwikkelen. Dat geldt vooral bij heftige, acute ziektes met nog vrij hoge trillingen . In die situatie is het zeker minder logisch om tegen deze reactie van het zelfregulerend vermogen van de mens in te gaan , zoals in de reguliere geneeskunde vaak gebeurt, maar is het logischer en gezonder om deze eigen herstelpoging juist te ondersteunen, wat juist de homeopathie beoogt te doen door geneesmiddelen te geven die als een soort electromagnetische zendertjes werken. Echter als de zelfregulatie niet meer adequaat werkt, zoals bij chronische ziektes, ontstaan er vooral ook symptomen ten gevolge van de verstoorde biologische processen. Dan is de trilling van de patient meestal aan de lage kant. Een echt gelijksoortig middel zal dan door diens hogere trillingsgetal toch de zelfregulatie van de patient herstellen, en zo de genezing in gang zetten.
Volgens de gewone geneeskunde ligt de oorzaak van ziekte dus nog al eens buiten het lichaam. Bacteriën, virussen, graspollen, stuifmeel van bomen, worden daarbij bijvoorbeeld als primair ziekmakend beschouwd.
Er wordt verondersteld dat de ziekte verdwijnt als men die oorzakelijke factoren bijvoorbeeld uitschakelt. Er komen nog al eens patiënten bij me, die al de zoveelste antibioticakuur achter de rug hebben, maar zich nog steeds niet beter voelen, eerder verzwakt. Logisch, omdat antibiotica wel de bacteriën doden, maar niets aan het herstelmechanisme, weerstand zeggen we dan, doen, of deze juist eerder verlagen. Gelukkig komen er steeds meer huisartsen, die op zo`n moment de patiënt terecht verwijzen naar een homeopathisch arts, die de vitaliteit van de patiënt juist probeert te versterken door energetische geneesmiddelen te geven, die passen bij de klachten, het gestel ofwel de constitutie en de persoonlijkheid van de patient.
In de homeopathie worden factoren als bacteriën, virussen en graspollen namelijk geen primaire oorzaak maar aanleiding van ziekte genoemd. Energetisch kun je je voorstellen, dat het energetisch trillingsgetal van een bacterie of virus identiek is aan het energetisch trillingsgetal van de patient, waardoor deze gevoelig wordt voor de bacterie of het virus. De weerstand, de levenskracht, en vooral het zelfherstellend vermogen van de mens wordt daarbij gezien als bepalend voor het feit of deze factoren al of niet `n kans krijgen. Een homeopathisch arts zal dan ook niet zozeer de bacterieen of de virussen zelf willen aanpakken, maar juist de zelfregulatie van de patiënt proberen willen versterken. DNA, mitochondrieen en ribosomen zijn de regulerende commandocentra van het menselijk organisme. Van daaruit wordt het herstelmechanisme vorm gegeven via hoogfrequente biofysische processen. Dit is te stimuleren via homeopathische geneesmiddelen die eenzelfde energetische trillingsfrequentie hebben als het bij ziekte verstoorde energieveld van de mens, Al in de 19e eeuw stelde de Franse fysioloog Bernard, dat een verstoord evenwicht recht getrokken kon worden door een evenwichtsmechanisme, homeostase genaamd. Dus in de tijd voor Pasteur dacht de reguliere geneeskundige nog veel holistischer.
Gelukkig denkt men ook heden ten dage in de huidige reguliere wetenschap over het ontstaan van ziektes steeds vaker wat ruimer als de boven vermelde theorie, dat een enkele externe factor de oorzaak is. Dat ook emoties, zoals depressie, angst, en woede duidelijke lichamelijke klachten kunnen geven is namelijk al redelijk gemeengoed aan het worden. Woede bijvoorbeeld als basis voor een hartinfarct. En dat langdurige lichamelijke of psychische stress je immuunsysteem kan aantasten en je ziek kan maken, bestrijdt ook bijna geen enkele reguliere arts meer sinds de overtuigende onderzoekingen van de Zwitserse fysioloog en wetenschapper Hans Selye rond 1850, die aantoonde , in de geest van de eerder genoemde Bernard, dat het lichaam meestal een algehele aanpassingsreactie middels het hormonale systeem laat zien op allerlei stressfactoren. Dat het immuunsysteem daar ook een rol bij speelt werd later duidelijk. Er is bijvoorbeeld ook een sterke relatie tussen stress en het opspelen van het herpesvirus, wat bijvoorbeeld de bekende koortslip veroorzaakt. Aan stress wordt een tweeledig aspect toegekend, wat erg individueel gekleurd is. Stress wordt enerzijds namelijk bepaald door de aard van de belasting van de omstandigheden ,waar je aan bloot gesteld wordt, anderzijds door de draagkracht van iemand.
Het energetisch veld, de dynamische levenskracht, van de mens kan ,zoals we eerder zagen, zowel orde en herstel, als wanorde, of verstoring, geven. Het leven is geen statisch iets, het is een dynamisch proces van worden .Leven is een proces van jezelf ontwikkelen. Dat proces loopt van geboren worden, via een fase van gerijpt zijn naar het onvermijdelijk einde. Net als de seizoenen een opkomen, bloei en afsterven van de natuur laten zien. Gezondheid en ziekte kunnen we dus ook in die zin het beste niet als statische ,maar als dynamische begrippen zien.
Als de levensenergie van de mens verstoord wordt noemen we dat begin de eigenlijke oorsprong van de ziekte. Die is op zich onzichtbaar, en de zichtbare objectieve en voelbare subjectieve ziektesymptomen, die de gewone geneeskunde voor de eigenlijke ziekte houdt, zijn in feite de gevolgen van de levenskracht op die verstoring, of de consequenties van de door de weggevallen zelfregulatie ontstane biofysische ontregeling, ten gevolge van de pathologische trillingen van het energieveld van de patient. Deze trillingen hebben een bepaalde frequentie en als deze in contact komen met een gelijksoortige trilling afkomstig van een homeopathisch middel kan het zelfregulerend vermogen van de patient hersteld worden en genezing optreden
Als we het over ziektes hebben, kunnen we die onderscheiden in acute en chronische ziektes.
Acute ziektes ontstaan vaak plots, duren vaak kort en verlopen vaak heftig, en kunnen zelfs eindigen met de dood; denk maar aan een acute hersenvliesontsteking, ofwel meningitis. Patienten met een ernstige acute ziekte komen meestal bij een huisarts of direct in het ziekenhuis terecht. Onschuldiger acute ziektes als een acute oorontsteking kunnen ook heel goed homeopathisch behandeld worden. Immers bij een acute ziekte zijn de symptomen een regelrechte reactie van het afweersysteem van het organisme. Het energetisch veld laat dan nog een flinke energetische werking zien, en gelijksoortige hoogfrequente electrodynamisch werkende homeopathische middelen kunnen dan zeer snel en effectief hun werking laten zien.
Homeopathie is vooral een geschikte geneeskunde voor chronische ziektes, die langzaam aan ontstaan, minder heftig zijn, maar erg lang tot jarenlang kunnen duren. De zelfregulatie van het menselijk organisme is verstoord, en de ziektetrilling is dysharmonisch en laag frequent. Chronische ziektes ontstaan door een aanhoudende energetische ontregeling op fysiek, emotioneel of mentaal niveau. Op fysiek niveau kun je bijvoorbeeld door te veel spier- of peesbelasting een RSI ontwikkelen, of sommigen mensen kunnen erg gevoelig zijn voor kou, en als ze zich daar te veel aan bloot stellen, kunnen ze spier- of gewrichtsklachten oplopen; op emotioneel gebied, op het energetisch vitale vlak, kan langdurig onverwerkt verdriet allerlei ook lichamelijke klachten geven, en op het mentale niveau kan overbelasting van de geest een burn-out geven, maar ook kan een constant de mensen en dingen om je heen anders beleven, als ze feitelijk zijn, chronisch ziekmakend zijn. In de homeopathie noemen we dat : een delusions of basiswaan.
De symptomen van een chronische ziekte zijn een mengeling van enerzijds de gevolgen van de biofysische ontregeling, anderzijds de uitingen van het algemene gestel, de constitutie van de patient. Het organisme zal, zover mogelijk, er altijd voor zorgen, de symptomen te posteren op de plek waar het het minst kwaad kan. De huid is het minst schadelijke deel van het lichaam, maar als de vitaliteit te gering is om de uiting van de ziekte daar plaats te laten vinden, of als er onderdrukking ontstaat door reguliere zalven, zullen er symptomen op een dieper niveau kunnen ontstaan. Zo kan er bijvoorbeeld astma na eczeem ontstaan.
Op grond toch van de zich aandienende symptomen kan de homeopathisch arts het op dat moment meest passende gelijksoortige geneesmiddel uitzoeken en voorschrijven, die een hogere frequentie moet hebben dan de trilling van het energieveld van de patient. Dan kan de zelfregulatie hersteld worden. Omdat een chronische ziekte vaak in lagen is opgebouwd, moet de behandeling ook vaak laag voor laag gebeuren, en zijn er achtereenvolgens vaak verschillende homeopathische middelen nodig. Het behandelen van chronische ziektes duurt dan ook langer dan het behandelen van acute ziektes. En bij de chronische ziektes is de behandelingsduur vaak weer afhankelijk van hoe lang de klachten al bestaan :hoe langer ze bestaan, hoe langer ook de hersteltijd duurt, en van waar de klachten gelokaliseerd zijn: hoe oppervlakkiger, bijv aan de huid, hoe sneller herstel; hoe dieper, bijvoorbeeld luchtwegklachten , hoe langer het duurt. Als men eerst eczeem had, en daarna astma, zeggen we dat de chronische ziekte zich verdiept heeft. In de loop van het herstelproces, zien we dan vaak dat de genezingswetten van Hering gelden, waarbij eerst de luchtwegklachten herstellen, en daarna het eczeem terugkeert, en tenslotte ook geneest. Volgens Hering geneest de patient van binnen uit , en verbeteren eerst de mentale symptomen daarna de lichamelijke, en wel van binnen naar buiten - dus de huidklachten herstellen het laatst - van boven naar beneden, van belangrijke naar minder belangrijke organen, en in omgekeerde volgorde van ontstaan. Zo kunnen er in het verloop van een geslaagde behandeling oude klachten van vroeger terugkomen. Deze herstellen dan meestal ook op het zelfde gegeven homeopathische geneesmiddel.
De invloed van bewustzijn op ziekte en gezondheid is eerder besproken. Zie ook: Wat is homeopathie. Voor een goede genezing is een heling op bewustzijnsniveau erg belangrijk. De praktijk van alle dag laat zien dat het bewustzijn van de patient mede heelt tijdens een homeopatische behandeling. Daardoor wordt het makkelijker voor de patient om een delusion of een basiswaan te laten verdwijnen. Chronische ziekte is gecorreleerd aan fixatie.
Genezing, helen, herstelt een situatie van vrij zijn op fysiek, emotioneel en mentaal niveau e: Een weer gezond persoon is vrij van pijn, vrij om emoties en gedachten als een film voorbij te laten gaan en niet meer vast te houden .Bovendien zal een weer gezond iemand creatief in het leven staan.