Homeopathie en bewustzijn in een Kerstoverpeinzing

Waarom worden de meeste mensen met Kerst zo geroerd ? Waarom doet Kerstmis de meeste mensen meer als Pasen? Naast allerlei romantische sneeuwtaferelen en huiselijke kneuterigheid, komt er als vanzelf het beeld van een pasgeboren kind als antwoord naar boven. `Puur natuur, en wat zou er allemaal worden van dit kind`? Bovendien kan het Kerstkindje nog een extra dimensie oproepen als zoon van God, symbool van Al het Zijnde Een baby, een compleet mensje, `n totale zuiverheid, in eenheid met de wereld om hem heen; een evenwichtige optelsom van  menselijke eigenschappen, daar hoeft voor de langere tijd niks aan toegevoegd te worden. Wat eten en warmte, als enige voorwaarde voor het nu . Voor de rest is er een puur geluksgevoel, is alles goed, zoals het is.
Een pasgeborene is voor mij de verpersoonlijking van een ongedeelde, zuivere, noem het  paradijselijke staat van bewustzijn.
Onder bewustzijn versta ik het universele vermogen tot individuele innerlijke ervaring van al het Zijnde; de potentie om te kiezen uit de talloze ervaringsmogelijkheden t.a.v. de werkelijkheid op alle energetische vlakken van het menselijk organisme: te weten: het mentale, het supra-mentale, het vitale en het stoffelijke, die allen op hun beurt  in verbinding staan met het universele energieveld, het A(kasha)-veld, wat Laszlo zo goed heeft beschreven. . Door Jung kennen we 4 vormen van bewustzijn: intuitie, denken, voelen en waarnemen. Hierdoor kunnen alle potentiele (bewust)Zijnsvormen  tot feitelijkheid gevormd worden, respectievelijk tot bepaalde gedachten, gevoelens en vormen, waarbij andere mogelijkheden opzij geschoven ,vergeten , weggelaten, of nog erger: onderdrukt, worden. Hiervoor zijn de hersenen, het limbisch systeem, en onze zintuigen de instrumenten. Gemakkelijk, ordelijk of een beperking? Alles is maar net hoe je het bekijkt met ....... het bewustzijn.
Een baby heeft het universele bewustzijn nog niet ter eigener nut individueel ingezet, het bewustZijn bevindt zich nog in een paradijselijke toestand, en heeft alle mogelijkheden, of potenties van gaan ervaren nog in zich ; het heeft nog niet gekozen voor een bepaalde vormelijkheid of verfeitelijking van al het Zijnde. Er zijn nog geen definitieve gedachtes en gevoelens, en het lichaam heeft ook nog geen definitieve vorm. Alles is nog mogelijk. Er is nog geen bevuiling van het bewustzijn met vooroordelen, noch heeft het bewustzijn een beperking opgelegd gekregen vanuit het verstand. Er zijn ook nog net geen, vaak goed en opvoedkundig bedoelde opmerkingen van ouders tot hem doorgedrongen , van ` zo hoor je te denken`, `of: dat moet je zo zien, en dat is goed en dat is slecht `,  waardoor het bewustzijn van buitenaf bewerkt zou kunnen worden.
Als we ons een paradijs voorstellen, hebben we het over een situatie waar alles nog open ligt aan mogelijkheden, waar al wat is, al het Zijnde, nog in principe op alle mogelijke manieren ervaren en beleefd zou kunnen worden, en waar  iedereen nog een is met elkaar, waar een collectieve verbinding met alles en eenieder gevoel wordt, waar ieder bewust is van zichzelf in het nu en de ander respecteert om diens (bewust)Zijn, en waar ego-vorming niet aan de orde is. Wie wenst er nu geen situatie waar zoveel potentiele energie in zit, waardoor er zo ontzettend veel te kiezen valt. `Zit toch niet te dagdromen`, zou iemand nu kunnen roepen, die je uit deze paradijselijke wereld wil halen, ` ga terug naar de harde werkelijkheid`, zoals wij geacht worden al het Zijnde te beleven. Of niet soms? Hebben wij daarin een keuze? Ja, natuurlijk. Wij kunnen binnen het universeel bewustzijn de keuzes  maken ,wat betreft intuitie, gedachten ,gevoelens en waarnemingen, en er via onze hersenen en zintuigen vorm aan geven.    
Het bewustzijn is namelijk een collectieve universele energie, in het A-veld, en wordt niet,  zoals vele reguliere wetenschappers stellen, door de hersenen tot stand gebracht. Helaas voor de reductionisten onder ons. De hersenen zijn slechts een instrument om individueel gedachten vorm te geven, wanneer het mentale lichaam het universele bewustzijn gebruikt om een verfeitelijking tot stand te brengen binnen de talloze denkmogelijkheden over wat er is. We zijn vrij om met dit collectieve bewustzijn, zoals Jung het noemde, al het Zijnde op een bepaalde, individuele manier, te zien , te voelen en er gedachten over te hebben. Wat wij zien , denken, intuitief voelen, en waarnemen, is dus niet zo objectief als we denken.
In feite hebben alle organismen ,die wij kennen, alle andere mensen, dieren, planten en aardse elementen ook alle universeel-energetische Zijnspotenties in zich. Wij ervaren van hen echter slechts een beperkt gedeelte daarvan. Daardoor is voor mij mijn partner die mens met dat karakter , en wordt dat dier zo`n olifant en die vorm zo`n tafel. En over hen heb ik zo mijn bepaalde gedachtes en gevoelens.... gekozen uit vele mogelijkheden. Maar ik had ook andere keuzes in ervaren kunnen maken.
In onze waarneming, in ons denken en zogenaamd weten zit dus ook een duidelijk subjectieve factor. Laat men zich dat in de wetenschap goed beseffen; het zou menige wetenschapper een wat bescheidener opstelling mogelijk maken.
Een pasgeborene houdt je even een spiegel van een paradijselijke wereld voor, en laat je nog eens doordrongen worden van de gedachte dat er nog zoveel te ervaren valt in dit leven, dat de wereld nog geheel en ongedeeld voor je ligt, als je er maar voor wilt open staan. En in feite geldt dat ook nog als je 60 jaar bent. Je ziet , wat je wilt zien; je voelt, wat je wilt voelen, en je denkt, wat je wil denken. Door het bewustzijn vormen wij onze wereld, en maken wij onderscheid in Zijnsvormen, in mensen onderling, in planten, dieren en mineralen. Door alles bewust te ervaren beperken we in feite onze intuitie-, denk,- gevoels-, en waarnemingsmogelijkheden. Dat is de consequentie van de verdrijving uit, of liever: het verlaten van het paradijs.
Een baby echter heeft een nog onbezoedeld , ongedeeld universeel bewustzijn; bij hem of haar  is de puurheid en het holistische , paradijselijke karakter nog niet verloren gegaan. Hij of zij kan simpelweg nog niet met het verstand bedenken, dat bijvoorbeeld dit universeel bewustzijn diens persoonlijk individueel bewustzijn is. Wat dat betreft is een baby een wijzer, `wijzer` als menige volwassene. Een baby is nog niet gemodelleerd naar de normen en waarden van de opvoeders, en verdere omgeving, die straks gaan bepalen onder welke condities hij of zij zich langere tijd `goed` of `slecht` mag voelen, en die het opgroeiende kind leren zo en zo te denken. En onbewust voelen we dat als we oog in oog staan met een baby, want het zien van een baby raakt ons in ons smachten naar te weten en te voelen  hoe wij eigenlijk in essentie, in onze kern Zijn, die binnen de schil ligt van een ìk-ervaring, die geconditioneerd is door de omgeving.  Immers gaandeweg het leven gaan we als opgroeiende kind onder invloed van onze omgeving, onze opvoeders, de media, onze intuities, gedachten en waarnemingen  spiegelen ,`aan wat heersend ,gangbaar en wenselijk is` , zodat we alles wat is, het Zijn, vaak op een aangepaste of minstens geleerde, en gewenste manier gaan ervaren. Wij gaan leren, dat je een `ik` hebt en zelfs bent, anders dan de anderen, een ego, waarbij het ego gezien wordt als de eigenaar van een individueel los van de rest staand bewustzijn, geproduceerd door je hersenen. Op dat moment gaat de mens zich onderscheiden van anderen, en van de rest van de wereld. Kan hij zich niet meer een voelen met de wereld om hem heen; nee, zijn schaduwkanten, die hij niet meer ziet of niet meer wil zien, zijn  alleen nog via projecties op anderen te ontdekken. Maar: `Zo ben ik niet`.  Vanaf dat moment is hij een individu, los van alles, los van het nu, met schuld over het verleden en angst voor de toekomst. Maar in het streven naar een geluksgevoel maakt hij zich dan ook afhankelijk van alles om hem heen. Hij kan zich alleen door en via de ander bewust zijn van zichzelf. De zanger krijgt alleen een idol-gevoel, als er mensen bereid zijn te klappen, en iemand kan alleen een dictator zijn , als andere mensen om hem heen hem slaafs volgen. in de kern zijn, met alles en iedereen verbonden en gelukkig zonder voorwaarden. We denken dat we individueel de mijnheer of de mevrouw zijn, die maatschappelijk zo hoge ogen gooit. Je voelt je dan pas gelukkig, als je steeds een publiek, een dikke auto, een leuke partner  of een respectabele baan blijft hebben . En je voelt je ongelukkig, als je die baan niet krijgt, als je  partner zich zo blijft gedragen, als jouw huis er niet mooier komt uit te zien als dat van je buurman, etc. Of we denken dat we inderdaad die nietsnut zijn die door iedereen zo verworpen wordt. Kortom, om te denken en te geloven dat we zijn , zoals ons ego ons in zijn gedachten voorhoudt, en we hebben steeds een voorwaardelijke sfeer, een conditie nodig om ons gelukkig te voelen. `Pas  als jij.... of : als langere tijd....vul maar in.  En anders zal je wel eens laten zien wie je bent, zelfs als dat ten koste zal gaan van alles om je heen, waar jij eigenlijk in de kern deel van uitmaakt. Zo ontstaan ontevredenheid, veroordeling, oorlogen, macht en uitbuiting, rijkdom en armoede, milieuvervuiling etc.. Eckart Tolle heeft er in zijn boeken helder over geschreven.
In ons egogevoel voelen we ons gewaardeerd of afgewezen, en voelen we ons anders en los van alles en iedereen om ons heen. In die situatie mens herinnert en voelt  de mens dan zijn oorspronkelijke `Zijn in en verbonden met alles` niet meer en kan zich alleen nog maar identificeren met zijn ego, zijn naam en vorm, als hij reacties krijgt van de mensen om hem heen.  Alle voorbeelden zijn in feite zinsbegoochelingen, keuzes die we met het bewustzijn maken, om ons zelf, en anderen, zo te zien . En als die niet harmonierend zijn, worden ze ziekmakend..
Als we ons dus niet meer bewust zijn van het feit dat wij ons zonder meer hier en nu gelukkig kunnen voelen als deelgenoot van een universeel bewustzijn, blijven we het geluk buiten onszelf zoeken en najagen ,en handelen we vanuit ons ego-gevoel.
En de verstoting uit het paradijsgevoel , terecht komen in een besef van dat de wereld er een is van verschillen, afstand tot elkaar, een jij en een ik, doet pijn. Er bestaat dan geen onbevooroordelende ervaring van universeel Zijn meer, maar er ontstaan Ego-zinsbegoochelingen, illusies, die ziekmakend zijn. Want ziekte ontstaat als er een verstoring is binnen  ons energetisch veld, en die kan ontstaan  als we op een niet harmonische manier het universele bewustzijn inzetten om bepaalde, vaak hardnekkige, gedachten of gevoelens vorm te geven. Via het doen ontstaan van ziekteverschijnselen zal het zelfregulerend vermogen van onze vitaliteit proberen dat verstoorde evenwicht pogen te herstellen. Soms lukt dat op eigen kracht, bijvoorbeeld in de vorm van  acute ziektes, maar soms blijft je organisme symptomen vormen, en ontstaan er chronische ziektes, en heb je energie van buiten af nodig om te herstellen, te genezen of te helen. Letterlijk betekent `helen`: weer heel  worden, terugkeren naar een onverdeelde Zijnstoestand . Als het ware weer bewust te zijn als een pasgeborene, of een ander organisme wat nog echt in een universele Zijnstoestand is.
Homeopathie kan in die zin letterlijk helen .Want in deze spiritueel-energetische geneeswijze wordt er gebruik gemaakt van de universele Zijnsenergie, zoals die aanwezig is in organismen als planten, dieren of aarde-elementen. Die bezitten namelijk ook alle potenties, alle mogelijkheden van universeel bewustZijn , waarvan wij er met onze waarneming slechts een aantal van waarnemen. De bewustZijnsenergie van planten, dieren en mineralen worden door de speciale homeopathische bereidingswijze van verdunnen en schudden, als energetische prints, blauwdrukken  gekoppeld aan suikerkorrels, waardoor op die manier homeopathische geneesmiddelen ontstaan.
Als de homeopathisch arts de essentie van de innerlijke energetische verstoring van de patient, die tot zijn ziektesymptomen heeft geleid, weet te herkennen, en tegelijkertijd daarbij een gelijksoortige energievorm van een plant ,dier of mineraal,  kan hij de energie daarvan in de vorm van een homeopathisch  middel, gemaakt van die plant, dat dier, of dat mineraal, aan de patient geven, waardoor deze kan helen.
Een echte heling zal dan ook  betekenen dat je in het hier en nu weer deelgenoot kunt zijn van het universele bewustzijn, dat je zo herkent bij een pasgeborene. Echt helen betekent weer je eigen ego kunnen relativeren, en weer gaan beseffen, dat je als mens niet afgescheiden, maar deel bent van de wereld om je heen. Je kunt je dan weer onvoorwaardelijk gelukkig voelen.